Przyszedł czas na sprawdzenie podstaw Pythona w praktyce (nawiasem mówiąc nie znam skuteczniejszej metody nauki). Wykorzystamy do tego wspomnianą wcześniej sesję interaktywną. Po jej uruchomieniu zobaczymy mniej więcej coś takiego:
Qt wciąż niesamowicie się rozwija. Równolegle z poprawianiem błędów i tworzeniem nowych funkcjonalności, framework stara się opanowywać nowe, nieznane dotychczas dla niego obszary. Kolejne wersje przynoszą wsparcie dla nowych platform, zarówno systemowych, jak i sprzętowych.
Pod koniec lutego The Qt Company pochwaliło się planami rozwoju na 2018 rok. Postaram się pokrótce pokazać, czego można się spodziewać i na co czekać w obecnym roku. (więcej…)
Semantyka przeniesienia to jedna z kluczowych koncepcji nowoczesnego języka C++, która zadebiutowała w C++11. Sam język potrzebował jednak kilku nowych funkcjonalności, które umożliwiłyby wprowadzenie tej idei w życie.
Podstawą stały się referencje do r-wartości (ang. r-value references).
Tak, tak – wszyscy programiści uwielbiają chwytliwe akronimy. Ten podziw rośnie przeważnie wraz ze stażem pracy. Co jednak zauważyłem parę miesięcy temu – z zastosowaniem reklamowanych zasad w praktyce bywa bardzo różnie.
Kolejna obserwacja jest taka, że im prostsza reguła, tym trudniej ją zachować – naprawdę niesamowita sprawa. To jest wg mnie właśnie to, co odróżnia doświadczenie od stażu pracy.
Zaczniemy od naprawdę ogólnych zasad. Źródłem większości przykładów jest oryginalny dokument C++ Core Guidelines.
W odróżnieniu od std::unique_ptr, std::shared_ptr opiera się na współdzieleniu właśności (ang. shared ownership) przechowywanego zasobu. Z tego powodu możemy posiadać wiele inteligentnych wskaźników typu std::shared_ptr, wskazujących na ten sam obiekt w pamięci.
Ten koncept ma bardzo dużo wspólnego z realizacją automatycznego odśmiecania pamięci w innych językach programowania, ponieważ klasa std::shared_ptr ma zaimplementowany mechanizm tzw. zliczania referencji.